Liczba mieszkańców: 395
Wieś leży w dolinie Dębosznicy i na wzniesieniach morenowych (wys. 25,1 m n.p.m.). Ma rolniczy charakter. Szeroko rozciągają się tu łąki, pastwiska i pola uprawne. Jest też fragment lasu. Sarbia zachowała gotycką, XIX-wieczną i przedwojenną architekturę. Jej bogactwem są liczne okazy wiekowych drzew. Przy drodze do Karcina rośnie aleja klonów o obw. 260–290cm, podobną aleją jedziemy do Samowa. Na cmentarz wiedzie piękny szpaler z kasztanowców o obw. 260–285 cm. Przy kościele rosną trzy dęby szypułkowe, z których jeden mierzy 385cm. Przy plebani zastaniemy dąb o obw. 462 cm i cis pospolity
o obw. 280 cm. Kolejne piękne okazy spotkamy przed mostkiem na
Dębosznicy – kasztanowiec biały o obw. 365 cm i lipę drobnolistną
o obw. 325 cm. Dębosznica płynie tu wartkim nurtem, który już w średniowieczu wykorzystywany był do celów przemysłowych. Obecny młyn wodny został zbudowany w 1895 r. i działał do 1980 r.
Pochodzenie nazwy
Jest wymieniana jako Zirbe w 1254 r., jako de Cerben w 1279 r., Cerben w 1337 r. w księgach miejskich Trzebiatowa. Jest słowiańską nazwą rodową od przezwiska lub nazwy etnicznej Serb.
Tym określeniem w średniowieczu nazywano Łużyczan. Nazwa może pochodzić też od zniekształacenia przezwiska Szczerba.
Dr Andrzej Chludziński, autor książki Nazwy Miejscowe Powiatu Kołobrzeskiego odrzuca sugestię jakoby nazwa miała pochodzić od słowa ceroviste, oznaczającego las dębowy. Po 1945 r. przez kilka lat funkcjonowała nazwa Łozów. Liczba mieszkańców wsi w 1939 r. wynosiła 437. W Sarbii zachowało się wiele zabytków, m.in. kościół, plebania z końca XIX w., kaplica neogotycka z 1900 r. oraz dawny młyn.
HISTORIA
Książę Warcisław III w XIII w. ofiarował wieś zakonnikom z Białoboków k. Trzebiatowa. Po reformacji w 1534 r. wieś została włączona do dóbr książęcych. Wieś ma układ owalnicy. Zachowały się zabudowania ryglowe, charakterystyczne dla Pomorza. W historii Sarbii tragiczną kartą zapisał się wielki pożar z 1887 r., w którym spłonęło ok. 75% zabudowy, w tym zabudowa ryglowa
CIEKAWOSTKI
Kościół
Pierwszy kościół p.w. Jana Chrzciciela ufundował rycerz Stabberin w 1310 r. Początkowo był drewniany. Stojący w tym miejscu kościół późnogotycki pochodzi z XVI w., wieża i boczna kaplica są neogotyckie z 1885 r. W kościele znajdują się cenne zabytki: gotycki krucyfiks z 2 poł. XV w., figura Matki Boskiej i św. Jana z 2 poł. XV w., figura św. Marii Magdaleny z XVI w. oraz granitowa chrzcielnica gotycka z XIV w. i 4 późnorenesansowe cynowe lichtarze z 1641 r. Dzwon umieszczony na dzwonnicy datowany jest na 1921 r.
Skradzione zabytki
Na liście skradzionych zabytków ruchomych publikowanej przez Ministerstwo Kultury są cenne przedmioty z kościoła w Sarbii. Zaginęły w niewiadomych okolicznościach i czasie. Zniknęła późnogotycka XVI-wieczna rzeźba Marii Magdaleny z polichromowanego i złoconego drewna. Była to smukła kobieca postać, wysokości 155 cm odziana w prostą suknię i bogato fałdowany płaszcz. Jak odnotowały służby konserwatorskie w sierpniu 1985 r. jeszcze była choć w bardzo złym stanie – przemalowana farbą emulsyjną, w sierpniu 1994 r. już nie. W tym samym okresie ze świątyni w niewiadomych okolicznościach
zniknęły 4 późnorenesansowe lichtarze cynowe z 1641 roku z napisem „1641 DEN 24 DECEMBER”. W zbiorach konserwatorskich nie zachowało się żadne zdjęcie figury, jedynie fotografie lichtarzy.
Młyn wodny
Zabytkowy młyn wodny z 1895 r. na rzece Dębosznicy, został wybudowany z czerwonej cegły, na fundamentach po obu stronach rzeki. W budynku znajdowało się mieszkanie dla młynarza i jego rodziny. Młyn czynny był do 1980 r., choć już w latach 70. XX w. turbinę wodną zastąpił silnik elektryczny.
Inne zabytki
Wart obejrzenia jest cmentarz przykościelny z pocz. XIX w., kaplica neogotycka z 1900 r. oraz chałupy z poł. XIX w. (nr 5–6, 25, 27) i chałupa z I poł. XIX w. (nr 37), a także cmentarz ewangelicki, obecnie katolicki z poł. XIX w. i cmentarz ewangelicki z pocz. XX w.
Wiatraki
Farma wiatrowa Karcino – Sarbia to 17 turbin typu Vestas V90. O mocy 3 MW. Minimalny wiatr potrzebny do wprawienia wirników musi wiać z prędkością 4 m/s, optymalny wiatr, przy którym elektrownia uzyskuje swoją pełną moc wynosi 15 m/s, ale przy wiatrach powyżej 25 m/s, ze względów bezpieczeństwa wiatraki są unieruchamiane. Wys. każdego z wiatraków wynosi 105 m, średnica śmigieł ma 90 m.
.jpg)
.jpg)
