Liczba mieszkańców: 395
Wieś - Karcino, Rogozina, Sieradowo, Świerszczewo, Sołectwo - Karcino.
Karcino i należące do jego sołectwa wsie Rogozina, Sieradowo, Świerszczewo stanowią jeden organizm. Typowa zabudowa składa się tu z 3 budynków – w głębi, równolegle do drogi budynek mieszkalny, po obu jego stronach budynki gospodarcze prostopadle do drogi. Na stodole, naprzeciw kościoła zobaczymy bocianie gniazdo. W wielu gospodarstwach prowadzona jest działalność agroturystyczna. Do Karcina można dojechać koleją. Warto się tu wybrać rowerami. Karcino przylega do jeziora Resko Przymorskie. Stąd najlepiej można obserwować błotniaki stawowe, kanię rudą i polującego orła bielika. Na rozległych torfowiskach od Karcina aż po Stary Borek co roku obserwowane są stada żurawi, ich sejmiki i tańce, a rano słyszany jest klangor.
Pochodzenie nazwy
W 1618 r. wymieniana jest nazwa niemiecka Langenhagen, co oznacza długi gaj, żywopłot albo wyrąb. Słowo długi mogło
nawiązywać także do nazwiska Lange. Po 1945 r. nazwano ją Jeziorno, ale po krótkim czasie zmieniono na Karcino od nazwy osobowej Kart. Stanowiące kolejne części wsi Karcino osady nazwano podobnie: Świerszczewo to po niemiecku Langesende, wymieniane po raz pierwszy w 1929 r., czyli koniec; Rogozina to (też w 1929) Mittelhagen, czyli środkowa część długiego gaju, przysiółka a Sieradowo (1929) Kirchhagen, czyli przy kościele. Polskie nazwy w 1945 r. nadano sztucznie: Sieradowo od sierad, czyli jest rad, Świerszczewo od świerszcza, Rogozina od rogoży, czyli skupiska sitowia.
Zabytki
Neogotycki kościół z 1869 r. z dawnym cmentarzem, przy którym urządzono lapidarium, gdzie znajdują się także nagrobki z cmentarza ewangelickiego w Dźwirzynie. 27 lip drobnolistnych wokół kościoła uznanych za pomniki przyrody o obwodach 220 230 cm, wys. 30 m oraz dąb szypułkowy o obwodzie 330 cm, wys. 40 m.
Chałupa z 1850 r. i stodoła z 1844 r. (nr 53).
Dworzec kolejowy z XIX w.
Polny głaz narzutowy.
.jpg)
